مشاعره - شروع بیت با حرف ش

شبانِ وادیِ اِیمن گَهی رسد به مراد

که چند سال به جان، خدمتِ شُعیب کند

غزلیات حافظ

---

شبان دانم که از درد جدایی

نیاسودم ز فریاد جهان سوز

غزلیات سعدی

---

شباب و شاهد و گل مغتنم بود ساقی

شتاب کن که جهان با شتاب می‌گذرد

غزلیات شهریار

---

شباب عمر عجب با شتاب می‌گذرد

بدین شتاب خدایا شباب می‌گذرد

غزلیات شهریار

---

شبِ وصل است و طی شد نامهٔ هَجر

سلامٌ فیهِ حَتّی مَطْلَعِ الفَجْر

غزلیات حافظ

---

شب و روز رفت باید قدم روندگان را

چو به مأمنی رسیدی دگرت سفر نباشد

غزلیات سعدی

---

شب و روز آتش سودای عشقش

همی سوزد ضمیرم، با که گویم؟

عراقی

---

شب همه شب انتظار صبح‌رویی می‌رود

کان صباحت نیست این صبح جهان‌افروز را

غزلیات سعدی

---

شب همه بی تو کار من شکوه به ماه کردن است

روز ستاره تا سحر تیره به آه کردن است

غزلیات شهریار

---

شب هجران دوست ظلمانیست

ور برآید هزار مهتابش

غزلیات سعدی

---

شب هجران چو شود صبح و برآید خورشید

داستان غم دوشینه فراموش کنیم

غزلیات شهریار

---

شب مگر خواب تازه دیدی تو

که سحر یاد آشنا کردی

ایرج میرزا

---

شب مگر حور بهشتیت به بالین آمد

که تواش شیفته زلف و بناگوش شدی

غزلیات شهریار

---

شب ما روز نباشد مگر آن گاه که تو

از شبستان به درآیی چو صباح از دیجور

غزلیات سعدی

---

شب گذشته شتابان به رهگذار تو بودم

به جلد رهگذر اما در انتظار تو بودم

غزلیات شهریار

---

شب فراق چه پرویزنی بود گردون

که ماهتاب به جز گرد غم نمی‌بیزد

غزلیات شهریار

---

شب عاشقان بی‌دل چه شبی دراز باشد

تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد

غزلیات سعدی

---

شبِ ظلمت و بیابان، به کجا توان رسیدن؟

مگر آن که شمعِ رویت به رَهَم چراغ دارد

غزلیات حافظ

---

شبِ صحبت غنیمت دان که بعد از روزگارِ ما

بسی گردش کُنَد گردون، بسی لیل و نهار آرد

غزلیات حافظ

---

شبِ شراب خرابم کُنَد به بیداری

وگر به روز شکایت کنم به خواب رود

غزلیات حافظ

---

شب در دل می‌زدم، مهر تو گفت:

زود پابر آسمان نتوان نهاد

عراقی

---

شب در بساط احرار از التفات سردار

کنیاک بود بسیار تریاک بود بی مر

ایرج میرزا

---

شب خیالت گفت با جانم که: چون شد حال دل؟

نعره زد جانم که: ای مسکین، بقا بادا تو را

عراقی

---

شب خوش بودیم بی‌عراقی

امروز در آرزوی دوشیم

عراقی

---

شب خوش بودیم بی‌عراقی

امروز در آرزوی دوشیم

عراقی

---

شب خفته ماند بخت عراقی، از آن سبب

محروم شد ز روح فراوان صبحگاه

عراقی

---

شب چو شمعم خنده می‌آید به خود کز آتش دل

آبم و از من همین پیراهن زر تار باقی

غزلیات شهریار

---

شب تو روز دیگران باشد

کآفتابست در شبستانت

غزلیات سعدی

---

شب تنهاییَم در قصدِ جان بود

خیالش لطف‌هایِ بی‌کران کرد

غزلیات حافظ

---

شبِ تاریک و بیمِ موج و گردابی چنین هایل

کجا دانند حالِ ما سبکبارانِ ساحل‌ها

غزلیات حافظ

---

شبِ تار است و رَه وادیِ اِیمن در پیش

آتش طور کجا؟ موعد دیدار کجاست؟

غزلیات حافظ

---

شب تا سحر می‌نغنوم و اندرز کس می‌نشنوم

وین ره نه قاصد می‌روم کز کف عنانم می‌رود

غزلیات سعدی

---

شب بود و عشق و وادی هجران و شهریار

ماهی نتافت تا شود از مهر هادیم

غزلیات شهریار

---

شب به هم درشکند زلف چلیپایی را

صبحدم سردهد انفاس مسیحایی را

غزلیات شهریار

---

شب به مهتاب رخت بلبل و پروانه و گل

شمع بزم چمنند انجمن‌آرایی را

غزلیات شهریار

---

شب بر آنم که مگر روز نخواهد بودن

بامدادت که نبینم طمع شامم نیست

غزلیات سعدی

---

شب است و چشم من و شمع اشک‌بارانند

مگر به ماتم پروانه سوگوارانند

غزلیات شهریار

---

شب است و باغ گلستان خزان رؤیاخیز

بیا که طعنه به شیراز می‌زند تبریز

غزلیات شهریار

---

شاید که کند به زنده در گور

در عهد تو هر که دختر آورد

غزلیات سعدی

---

شاید که زمین حله بپوشد که چو سعدی

پیرانه سرش دولت روی تو جوان کرد

غزلیات سعدی

---

شاید که دگر نعرهٔ مستانه برآریم

کز جام می عشق تو مستیم دگربار

عراقی

---

شاید که در این دنیا مرگش نبود هرگز

سعدی که تو جان دارد بل دوست‌تر از جانت

غزلیات سعدی

---

شاید که به درگاه تو عمری بنشینم

در آرزوی روی تو، وانگاه ببینم

عراقی

---

شاید ز در تو باز گردد؟

نومید، چنین امیدواری

عراقی

---

شاید چو یوسفم بنوازد عزیز مصر

پاداش ذلتی که به زندان کشیده‌ام

غزلیات شهریار

---

شاید این طلعت میمون که به فالش دارند

در دل اندیشه و در دیده خیالش دارند

غزلیات سعدی

---

شاید اگر هوای او می‌کشدم، که در رهش

بر سر آب چشم خود همچو حباب می‌روم

عراقی

---

شاید از گرد و غبار سفرم نشناسی

شهریارم به در خواجه غلام ای شیراز

غزلیات شهریار

---

شاید ار یکدم غم کارم خوری

چون که من پیوسته غمخوار توام

عراقی

---

شاید ار شور در جهان فکنیم

کز می لعل یار سر مستیم

عراقی

---

شاید ار پیکِ صبا، از تو بیاموزد کار

زان که چالاکتر از این حرکت باد نکرد

غزلیات حافظ

---

شاهدی نیست در آفاق به یک‌رویی ما

که به دل آینه غیب و شهود آمده‌ایم

غزلیات شهریار

---

شاهدان می‌کنند خانه زهد

مطربان می‌زنند راه حجیز

غزلیات سعدی

---

شاهدان گر دلبری زین سان کنند

زاهدان را رخنه در ایمان کنند

غزلیات حافظ

---

شاهدان در جلوه و من شرمسارِ کیسه‌ام

بارِ عشق و مُفلسی صَعب است، می‌باید کشید

غزلیات حافظ

---

شاهد و مطرب به دست‌افشان و مستان پایکوب

غمزهٔ ساقی ز چشم می‌پرستان برده خواب

اشعار منتسب حافظ

---

شاهد ما را نه هر چشمی چنان بیند که هست

صنع را آیینه‌ای باید که بر وی زنگ نیست

غزلیات سعدی

---

شاهدِ عهدِ شباب آمده بودش به خواب

باز به پیرانه سر عاشق و دیوانه شد

غزلیات حافظ

---

شاهد شکفته مخمور چون شمع صبحگاهی

لرزان بسان ماه و لغزان بسان ماهی

غزلیات شهریار

---

شاهد دلربای من می‌کند از برای من

نقش و نگار و رنگ و بو تازه به تازه نو به نو

اشعار منتسب حافظ

---

شاهد بخوان و شمع بیفروز و می بنه

عنبر بسای و عود بسوزان و گل بریز

غزلیات سعدی

---

شاهد آن نیست که موییّ و میانی دارد

بندهٔ طلعتِ آن باش که آنی دارد

غزلیات حافظ

---

شاها به خاک پای تو گل‌ها شکفته‌اند

ما هم یکی شکسته و مسکین گیاه تو

غزلیات شهریار

---

شاه فرمود: من اقدام به کاری نکنم

تا نَسنجَم همه خوب و بد و زیر و رو را

ایرج میرزا

---

شاه زاده ضیافَتی کردی

کِافَت آوَرد مَر ضیایِ ترا

ایرج میرزا

---

شاه را بِهْ بُوَد از طاعتِ صدساله و زهد

قدرِ یک ساعته عمری که در او، داد کند

غزلیات حافظ

---

شاهِ تُرکان سخنِ مدعیان می‌شِنَوَد

شرمی از مَظلَمِهٔ خونِ سیاووشش باد

غزلیات حافظ

---

شانه زد زلف جوانان چمن باد بهار

تا تو پیرانه‌سر ای دل به سر کار آیی

غزلیات شهریار

---

شاعران مدحت سرای شهریارانند لیک

شهریار ما غزل خوان غزال خویشتن

غزلیات شهریار

---

شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست

جای غم باد، مَر آن دل، که نخواهد شادت

غزلیات حافظ

---

شادی به روزگار گدایان کوی دوست

بر خاک ره نشسته به امید روی دوست

غزلیات سعدی

---

شادان به غم تو چون نباشیم؟

کز سوز غم تو ساز داریم

عراقی

---

شاد کن جان من، که غمگین است

رحم کن بر دلم، که مسکین است

عراقی

---

شاخکی تازه برآورد صبا بر لب جوی

چشم بر هم نزدی سرو سهی بالا شد

غزلیات سعدی

---

شاخ گل از اضطراب بلبل

با آن همه خار سر درآورد

غزلیات سعدی

---